Hallo allemaal!! 

We zijn in Graz, bij de wereldbekerfinale voltige. Graz?? Ja inderdaad. Graz ligt in Oostenrijk, vlak bij de grens met Slovenie. De stad heeft 250 000 inwoners, en is de cultuurhoofdstad van Oostenrijk. Het is hier op dit moment -5, maar het voelt niet koud..

Terug naar ons verhaal. Wij mochten dus naar de wereldbekerfinale. Nou, dat was nog een heel geregel. vooral eigenlijk omdat we volgende week ook naar Qatar gaan, en alles tegelijk geregeld moest zijn. We zijn dus al de hele week druk met inpakken, formulieren, dierenartsverklaringen etc. Ik zal jullie het eea vertellen:

Eergisteren begonnen we, hoe kan het ook anders, vroeg. Paarden voeren, rijden, buiten zetten, Esther kwam uit Amsterdam die dag en ik moest nog langs het ziekenhuis om mijn schouder te laten inspuiten. Zodat hij hopenlijk minder zeer doet deze week en we optimaal kunnen presteren. Even een verdiende pauze om te lunchen, en daarna weer snel verder. 's middags gingen we inpakken. We hebben een kist van Cynthia geleend, om alle spullen in mee te kunnen nemen in het vliegtuig. We hebben deze voor nu al, als soort van generale repetitie, ingepakt en meegenomen. zo konden we kijken of dit allemaal werkt, en zo nodig volgende week nog aanpassingen doen. Onze bagage voor Qatar mag niet meer dan 150 kg wegen, en daarom zijn we meteen even naar de weegbrug gereden om te kijken of we er niet overheen zaten. vorig jaar klaagde iedereen dat ze te weinig bagage mee konden nemen, en wij hadden ivm solo en duo alles in het zwart én het wit ingepakt. Dus ook twee beugels, zwepen, hoofdstellen etc. We dachten dan ook dat het krap zou worden, maar niets bleek minder waar. 60 kg was de hele zooi bij elkaar. We kunnen dus riant inpakken volgende week :)

Nadat we alles gewogen hadden is Esther naar de manege gereden voor de VWA keuring. Dit houdt in dat er een dierenarts komt van het ministerie. Om precies te zijn de voedsel en Warenauthoriteit. Zij komen dan je paard keuren voor export. Stelt niets voor hoor, maar het is nu eenmaal verplicht om dat te doen wanneer je je paard naar het buitenland wilt meenemen. De dierenarts kijkt op zijn meest 3 minuten naar je paard, verklaard hem gezond (verdiend daarmee €300,-) en dan krijg je een formulier dat je je paard mag 'exporteren'. Als de wedstrijd af is gebeurd dat allemaal weer, maar dan andersom, zodat je je paard weer terug mag 'importeren'. Veel gedoe dus, en je kunt alsnog een doodziek paard meenemen, want er wordt eigenlijk nooit goed gekeken.

Terwijl Esther op de manege was heb ik het duo voltigedek gemaakt en de muziek etc bij elkaar gezocht. Daarna moesten we natuurlijk onze eigen koffers nog inpakken en toen was het alweer tijd om te eten. Ik was ondertussen behoorlijk ziek geworden, en we waren al bang dat ik nét nu griep zou krijgen, maar het bleek gelukkig gewoon oververmoeidheid te zijn. Na het eten zijn Esther en ik in de weer geweest met de vluchtgegevens en groomformulieren voor Qatar, en daarna gingen we snel naar de manege, want er kwam een omroeper van RTV Noord Holland. de opnames waren heel leuk. De man begreep dat we niet 100x alles over konden doen, omdat Nolan voor zo'n lange reis rustig aan moest doen, en hij was enthousiast en nieuwsgierig, kortom, het werkte heel lekker. De training ging ook lekker en we gingen met een fijn gevoel weer naar huis.

Om 23.30 uur lag ik in bed en om 3.55 uur ging de wekker weer. Een snelle douche, om een beetje wakker te worden en nog de laatste mails versturen waar ik dinsdagavond niet aan toe gekomen was, en toen op naar Graz!! nou ja.. op naar... Wat een roteind rijden is dat zeg! Wel simpel trouwens. Je gaat de snelweg op, rijdt naar Duitsland en dan alleen maar rechtdoor. En rechtdoor, En rechtdoor. op een gegeven moment zei de tomtom, over 600 km, ga rechtdoor. Nou, dan weet je het wel! Dan als je in oostenrijk bent de eerste aflsag naar rechts, en daarna weer rechtdoor ;) 

We hadden wel een comfortabele reis. Geen file, bijna geen baustelle's en ook neit verkeerd gereden (nou ja, dat kon ook bijna niet natuurlijk ;) ) en weet ej wat ik helemaal leuk vond?? Er lag serieus veel sneeuw onderweg! Niet op de weg hoor, maar er omheen. Ik vind sneeuw geweldig, dus ik was zo blij als een kind! Zat te stuiteren in de auto!  Om 20.39 uur waren we in Graz. Nolan snel op stal gezet, voer en water gegeven, hooi gehaald, nog een extra pak zaagsel in de stal gedaan (want Nolan moet natuurlijk wel comfortabel slapen!) en daarna linea recta naar het hotel. In bed gecrashed en vanmorgen heerlijk lang in bad gelegen! Misschien vinden jullie een bad heel gewoon, maar voor mij is dat echt luxe!! Heerlijk mezelf verwennen :) Zometeen gaan we ontbijten. Na het ontbijt gaan we Nolan natuurlijk eerst voeren en verzorgen en dan maar eens rondkijken waar we dit keer beland zijn. We zijn hier nog nooit geweest, en dat vind ik geweldig! Ik houd van nieuwe avonturen, steden en indrukken. om 16 uur is de paardenkeuring en om 21.30 uur de eerste start. Ik ben benieuwd! We houden julllie weer op de hoogte! xx mij

Hoi hoi! 

Zoals ik verteld had, zijn we vandaag naar Jumping Amsterdam geweest. Niet voor een wedstrijd, maar voor een demonstratie. We moesten al vroeg weg. Daarom hebben we Nolan gisteren al gevlochten en gewassen. Dat wil zeggen, Esther ging wassen, Carola vlechten en Emma speelde roze crimineel met haar bivakmuts op.... Nee hoor, grapje, Emma heeft hoeven gevet en Nolan verwend. 

Nu denken jullie misschien: Emma????? Ja dat klopt. Emma wilde graag een keertje mee kijken, en dat vinden wij natuurlijk alleen maar gezellig! Ze heeft lekker bij ons geslapen en ons overal mee geholpen. 

Vanmorgen ging de wekker om half 6 al!! We wilden om 6.10 uur vertrekken, en dat is zowaar gelukt! In Schagen hebben we Marjon opgepikt. Marjon is de bijrijder van Nolan, en zij wilde ook wel eens kijken hoe dat allemaal gaat bij voltige. Daarna zijn we heel relaxed naar Amsterdam gereden. In de auto hebben Esther en ik alvast elkaars haar ingevlochen. We wilden onze nieuwe duokür doen, met thema "nacht", en ons haar hoefde dan ook niet heel spectaculair vonden wij. Als je slaapt maak je immers ook geen kunstwerk van je haar. Een schuine invlecht was dus voldoende en ik moet zeggen, zo simpel, dat bevalt ons wel! 

In Amsterdam aangekomen moesten we eerst langs de parkeerwacht. Die meneer had óf te weinig instructies gekregen, óf hij snapte het niet, óf wij zien er gewoon niet zo sportief uit.. In ieder geval liet hij ons niet zomaar binnen. Maar mamma kan praten als een brugman, en na een tijdje liet hij ons toch door. We hebben geparkeerd vlak bij de ingang, muziek ingeleverd en toen koeteldekoet maar weer naar Nolan. Opgezadeld en naar de inwerkring. Er is bij Jumping Amsterdam echt héél weinig inwerkruimte (maar één ring) en daar stond, net als vorig jaar, Anky van Grunsven handtekeningen uit te delen en met kinderen te praten. Esther heeft haar vriendelijk doch resoluut gevraagd of ze éven aan de kant wilde gaan staan, en dat deden ze rustig, maar in ieder geval sneller dan vorig jaar. We waren de eerste voltigeurs in de inwerkring, en dat was mazzel, want daardoor hadden we even meer tijd dan de anderen om warm te werken. er was ook nog een cameraploeg die graag een intervieuw wilde doen. Ik wilde dat wel, we hadden toch tijd over, en Esther piepte er snel tussenuit, want die houdt daar niet zo van voor de start. Daarna begon het hele spectacel. Emma is met Heddy (de jury die ook mee was naar Parijs) op de tribune gaan zitten om alles goed te bekijken, en wij hebben gewacht tot we aan de beurt waren. 

We mochten eerst solo. Dit ging bij Esther heel goed, op een wiebeltje aan het begin na. Ikzelf was niet zo heel erg tevreden. Moet dus nog serieus trainen voor de worldcup finale. Gelukkig hebben we nog 2,5 week :) 

Na de solo hebben Esther en ik in recordtijd omgekleed en toen mochten we duo. Het was de eerste keer onze nieuwe kür, dus we waren er best een beetje gespannen voor. Maar dat bleek totaal niet nodig. Mamma had Nolan super lekker aan het lopen, en de kür ging echt goed. Oké, er waren een paar overgangen die niet helemaal lekker liepen, maar voor de eerste keer nieuwe kür waren we echt blij. Marjon heeft Nolan uitgestapt en wij moesten nog een rondje door de ring lopen om het publiek te bedanken, en daarna was het al weer af. 

We hebben nog een rondje door het strodorp gelopen. Dit was echter heel klein, daarom waren we snel klaar. We zijn in de auto gestapt en naar huis gereden. Daar hebben we alles uitgeladen, een kopje thee gepake en heb ik 3 keer grandioos van Esther en Emma verloren met Halli Galli. Zometeen even uitmesten en nog een uurtje trainen op de ton (oké, of twee..) en dan is deze mooie zondag al weer om. Wij hebben er weer van genoten. 

Volgend avontuur is de wereldbekerfinale in Graz. Ook dan natuurlijk weer een verslagje!

Groetjes Emma, Esther en Carola, en een dikke lebber van Nolan. 

Hoi allemaal!

Zoals jullie zien is het me inmiddels gelukt om een foto te uploaden :) Dat betekent dat er dus ook weer mooie foto's van wedstrijden zullen verschijnen! Maar wat is dat dan voor een foto, zullen jullie je afvragen.. Nou, dat zal ik vertellen! 

Wie deze week bij ons thuis kwam, dacht vast dat ik gek geworden was. Ik zat achter mijn computer en was bijna aan een stuk tegen het ding aan het praten. "Nee, dat zei ik niet!", "jij moet even langzamer he?!.", "jij mag uit.. en jij aan" enzovoort. Niet dat de computer luisterde hoor, maar dat doet er niet toe :) Als je daar dan een heleboel blauwe plekken en nóg meer spierpijn bij denkt, dan weet je vast wel wat er aan de hand is.  Juist. Nieuwe küren tijd! Deze keer hebben Esther en ik een nieuwe duokür gemaakt. Hij is nog niet helemaal af, maar in grote lijnen wel al klaar. Tijd dus om er muziek en pakjes bij te maken, en vooral om veel, héél veel te oefenen.

We zijn natuurlijk niet net begonnen met het maken van onze nieuwe kür. Dat is proces van weken (maanden), zeker als je niet zo creatief bent, zoals Esther en ik. Nu heb ik het vrij makkelijk hoor, want zowel het thema als de pakjes zijn ook deze keer weer door Esther bedacht. De kür zelf maken we altijd samen, maar de thema's, daar is Esther nu eenmaal beter in.. Ik ben dan wel weer verantwoordelijk voor het maken van de pakken en het knippen van de muziek. Ieder zijn taak dus! De foto die jullie linksboven zien staan is een heel klein stukje van onze nieuwe pakken. Hoe ze helemaal worden is nog een verassing tot ons eerste optreden. Die is aanstaande zondag tijdens Jumping Amsterdam, dus zooo lang hoeven jullie niet te wachten. :) Afijn, vandaag was ik dus muziek aan het knippen. Dat is, als het lukt, een heel leuk karweitje. ALS het lukt. Maar dit keer hadden we een heleboel muziek die allemaal niet bij elkaar paste. En dan is het ineens een hele klus... Vandaar mijn gepraat tegen de computer. Dat helpt natuurijk hélemaal niets, maar het scheelt wel een hoop frustratie! Maar 9 uur en 4 verworpen versies van onze kürmuziek later zijn we nu wel allebei tevreden over de muziek. Vooralsnog dan he? 

Dus:  pakjes: check! Muziek: check! Nu moet de kür nog lukken. En dat betekent trainen! En trainen voor een nieuwe kür betekent lachen, en vallen (op de raarste manieren), en lachen, en blauwe plekken, en vooral veel lachen! We hebben de grootste lol. Esther en ik deden duo altijd een beetje voor het plezier erbij, maar nu zijn we wel serieus aan het trainen. We hebben dit weekend weer een record aan tonuren geboekt voor duo denk ik :) We hadden gisteren al spierpijn voor de training over was, en dat is er vandaag niet beter op geworden. Maar, spierpijn betekent dat je sterker wordt en als we nu van het voorjaar een hele mooie kür kunnen laten zien, heb ik het er graag voor over! Volgende week Jumping. Dan dus weer een verslag! xx

Laat ik beginnen met leuk nieuws! Ik heb weer een uitnodiging om in Qatar te starten! Hoe bijzonder is dat?! Ik ben er ontzettend blij mee!

Dan hoe het in Leipzig verder ging: Gisterochtend hebben we hetzelfde ritueel aangehouden als vrijdag. Half 8 ontbijten, rustig aan naar stal. Mesten, stappen, voeren, water verversen, Nolan verwennen met appeltjes. Daarna hebben we een shuttle gepakt naar het seaside hotel, want dat ligt midden in het centrum, en we wilden touristisch gaan doen. Leipzig is geen mooie stad. We waren 2 jaar geleden al tot die conclusie gekomen, en het is nog steeds zo. Er zijn wel een paar leuke dingen hoor; De Thomaskirche, waar Johannes Sebastian Bach begraven ligt, en enkele mooie gebouwen. Maar je kunt je er niet uren vermaken. Of in ieder geval hebben wij het niet gered. Het was ook geen mooi weer, dat helpt ook niet mee natuurlijk. Wat we wel hebben geleerd is dat je best leuk kunt shoppen in Leipzig, als je tenminste veel geld en veel geduld hebt, wat wij beiden niet hebben ;) We hebben de lelijkste bruidsjurk ooit gezien, mensen die met 6 graden en motregen in een tshirt buiten gingen staan en een horloge van €46.550,-

Toen we terugkwamen uit de stad hebben we gegeten in het VIP gedeelte, een rondje strodorp gedaan, de massagestoelen uitgetest (werkt!), haren en make-up gedaan en verder heb ik geslapen op de tribune (ik was de hele dag al moe) en hebben we naar het springen gekeken. Om 16,45 uur gingen we richting stal. Nolan goed poetsen en opzadelen. Esther en ik hebben ons pak aangedaan en Nolan ingesprongen. Dat ging weer heel lekker!! Nolan liep fijn en wij voelden ons, op wat spierpijn na, fit. Esther mocht als eerste starten, dus we zijn na de prijsuitreiking van het springen naar de voorwerkcirkel gegaan. Daar nog een keer opgesprongen en verder gestapt tot het tijd was. Nolan was braaf en dan hoef je niet de hele tijd door te werken. Zo kon hij mooi op adem komen. Het voltige begon om 18 uur, en dankzij de Duitse pünktlichkeit mocht Esther ook precies om 18 uur de ring in. Ik heb mijn telefoon gepakt en gefilmd, want dat is leuk voor later én je kunt er een heleboel van leren wanneer je af en toe jezelf ziet voltigeren. Esther ging voor zover ik kon zien heel goed. Nolan liep hartstikke goed en het zag er strak uit, tenminste door mijn schermpje. Esther was zelf ook tevreden en kwam blij de ring uit. Tussen Esther en mij zat alleen Kristina Boe, dus terwijl Esther uit de ring liep heb ik snel mijn jas en trainingsbroek uitgetrokken. Die had ik aangetrokken om tussendoor niet koud te worden, beter voor de spieren :) Nolan mocht even op adem komen en toen was het al weer tijd om de ring in te gaan. Ik moest boven Kristina Boe blijven om naar de worldcupfinale te mogen, dus ik was iets zenuwachtiger dan vrijdag. Gelukkig verdwijnt dat vrijwel altijd in de ring. Dan is het alleen nog focussen en doen! We liepen de ring in, en Nolan was iets traag, dus ik heb hem een klein tikje gegeven. Dan is het groeten, ik bedenk nooit van te voren of ik nu zal buigen of knikken, dus dat moet ik altijd in het midden nog bedenken.. Als Esther en ik samen starten buigen we altijd, maar alleen vind ik dat soms een beetje raar, dus dan knik ik meestal. Daarna ga ik naar de kant, loopt Nolan zijn drafrondje en dan mag ik beginnen! Ik was iets te vroeg bij Nolan. Dat is omdat ik altijd zenuwachtig ben dat ik te laat zal zijn, dus dan gebeurt het wel eens dat ik per ongeluk te vroeg ben. Ik heb een pas extra meegelopen en was daardoor toch precies op tijd met opspringen. bij mijn naald stond ik niet helemaal lekker, dus heb ik maar 1 hand losgelaten. een kleine wankel bij het opstaan, maar de rest van de kür was goed, dat wil zeggen tot en met de sprong. Daarna gingen de oefeningen nog wel goed, maar was ik tussendoor te traag. Even wachten voor mijn zijwaartse rad, ik stond weer niet lekker, op mijn verkeerde been geland, maar daardoor wel netjes,  toen weer een galopsprong te lang voor mijn bodemsprong en weer voor het gekruist staan. Ik bleef één keer haken achter het schuim toen ik in de beugel wilde gaan staan, en toen verloor echt mijn evenwicht, maar verder was ik eigenlijk wel tevreden. Nu dus hard trainen op de vloeiendheid van mijn kür, én op een mooie afsprong, want een koprol af wil ik niet meer! En zo steeds een stapje verder :) Ze riepen de resultaten om zodra we de ring uitkwamen, en ik stond nog steeds 4e! Dat betekende een finaleplaats!! We waren superblij. Veel tijd om te vieren hadden we echter niet, want we moesten meteen door met duo.

We hebben Nolan omgezadeld, en zelf natuurlijk ook omgekleed. Het was de aller aller laatste keer 'checkmate' duokür, en daarmee wel speciaal. Gelukkig ging het héél goed. Voor mijn idee konden we niet beter. Eshter zei later dat we bij het staan op één been niet helemaal zeker stonden, maar ik heb dat niet gemerkt. Ik heb in iedergeval heel erg genoten!! Wat is voltige toch leuk!

Hierna moesten we mega haasten voor de prijsuitreiking, die direct achter het laatste duo kwam. Dat was even rennen, maar we waren nog op tijd. Na de prijsuitreiking hebben we Nolan gevoerd, zelf gegeten, nog naar eht springen gekeken en toen was het alweer 22 uur. Nolan dus nog even gestapt, zijn box schoongemaakt, water ververst en hooi gevoerd, en daarna lekker naar het hotel en slapen. Op weg terug naar het hotel kregen we nog een leuke verassing, want we bleken een 'sonderpreis' gewonnen te hebben, wat inhield dat we iets mochten uitzoeken van een heel luxe kledingmerk. Leuk!! Ik heb een zomerjas met borduursel gekozen en Esther een heel mooi chabrak. 

Vanmorgen hebben we vroeg ontbeten en zijn we daarna gaan inpakken en naar huis gereden. De terugreis was supercomfortabel en we waren om 18.30 uur al thuis. Nolan lekker op stal gezet, nog even bij Elimar gekeken en toen voor onszelf gezorgd :) Weer een avontuur klaar. Volgend avontuur is Jumping Amsterdam over twee weken, en dan we wereldbekerfinale in het weekend van 22 februari en Qatar de eerste week van maart. Ik kan nog steeds niet geloven wat een geluk ik heb dat ik dit allemaal weer mocht en mag meemaken. Ik ga ervan genieten en houdt jullie op de hoogte!

xx een gelukkige Carola